Andvökur

Hver hefur ekki lennt í því að sofa fyrir framan glápkassan allt kvöldið og
svo þegar á að fara í háttinn, þá er maður svo glaðvakandi að það væri nær að
fara út á lífið. Já, þetta er alltof oft að koma fyrir mig... nema ég fer nú ekki á djammið
heldur fyllist ég af allskonar hugmyndum af myndum eða einhverju, já, stundum alveg
fáránlegu. Ég hef varla við að móttaka hverja hugmynd. Það er farið að skýrast af hverju
ég t.d. málaði alltaf á nóttunni þegar ég bjó í bílskúrnum hjá foreldrum mínum, ég varð
náttúrulega að koma þessum hugmyndum frá mér sem ferskustum. Nei, ég lét það nú
ekki eftir mér að fara mála í gær, hefði kannski átt að gera það...yfirleitt er bestur árangur þá.
...sé bara til með næstu andvöku...

Annars er yndislegt að vakna svona snemma á sunnudagsmorgni og líta út í frostið og sólina...
allt eitthvað svo saklaust og ósnert....fallegt.
Karlarnir mínir voru að fara úr húsi. Ætluðu að hjóla út í bakarí og kaupa eitthvað gott handa mér...
..og jú, þeim einnig. Ég sit því hér fyrir framan tölvuna og skrifa..og hlusta á rás 2, þvílíkur munaður
að geta bara hlustað á íslenskt útvarp...fréttirnar og svoleiðis...þó það sé nú oft bara erlendar fréttir...
..eitthvað við þessa íslensku rúv-rödd...sem yljar manni um hjartaræturnar, já, alla veganna þegar maður
er fjarri heimaslóðunum...

-srosin-