Skrítið þegar maður finnur eitthvað fyrirfram
 
Já, Nökkvi minn, Íris Dögg, systurdóttur mín og pabbi minn fóru í útilegu í gær sem er svo sem ekki frásögu færandi.  En í dag vorum við mamma að sýsla eitthvað í Rvíkinni og fórum svo í mat út á Álftanes til Ingu, Sigga og Magneu Örnu... í dag fékk ég pínu ónotarlega tilfinningu... veit ekki af hverju fannst eins og eitthvað kæmi fyrir, vildi að ég hefði ekki haft rétt fyrir mér en svo var það svo.  Þegar við mamma vorum að kveðja Álftnesingana hringdi pabbi í mömmu.  Þá hafði Íris verið bitin af einhverjum voffa, og það til blóðs... þannig að við ákváðum að bruna í átt að Hellu til að sækja hana.  Eftir tvö saumspor í hendina var henni sleppt og við héldum frá Þjórsá á Suðurnesin. 
Sem betur fer varð þetta ekki alvarlegra en raun bar vitni en ónotarlegt að fá svona tilfinningu og að hún reynist rétt!
 
Jæja, er orðin pínu þreytt... enda búin að keyra Suðurlandið fram og tilbaka... og ekki búin enn... þarf að keyra gaura hér í húsum niður í bæ.... hehe...
...en jæja, góða nótt.
 
~*~Srosin~*~